Kurhan w Szklanej Hucie

W latach 70-tych XX wieku archeolodzy odkryli tu cmentarzysko z epoki żelaza. W lesie znajduje się kilkadziesiąt kurhanów. Trzy z nich odkryto i znaleziono w środku pełne popielnice (naczynia na szczątki zmarłych), które teraz zmożemy oglądać w Muzeum Archeologicznym w Gdańsku. Kurhan w Lubiatowie to jeden z 30 tego typu zabytków w Polsce.

Do Kurhanu można dotrzeć z Lubiatowa niebieskim szlakiem rowerowym.

Kurhany to rodzaj mogiły, w kształcie kopca o kształcie stożkowatym lub zbliżonym do półkolistego, z elementami drewnianymi, drewniano-kamiennymi lub kamiennymi, w którym znajduje się komora grobowa z pochówkiem szkieletowym lub ciałopalnym. Pomieszczenia grobowe, nieraz bardzo rozbudowane, mają zwykle konstrukcję kamienną bądź drewnianą, czasem są kute w litej skale. Wschodnioeuropejskiemu słowu „kurhan” odpowiada, używane w językach zachodnioeuropejskich, określenie „tumulus”.

Kurhany występują na obszarach Europy, Azji i Ameryki w epoce neolitu i żelaza (kultura unietycka, trzciniecka, przedłużycka, także w niektórych lokalnych grupach kultury łużyckiej). Rzadziej spotykane były także w kulturach okresu rzymskiego i wczesnośredniowiecznego.